Cela Nr.3

Liczba postów : 117 Join date : 23/08/2017

Ucieczka przebiegała sprawnie, a Enzo już był przy następnych drzwiach. Było ich tutaj chyba więcej niż w castoramie, jednak nie zrażało go to i biegł w ich stronę. Jako że nie miał żadnego przeciwnika, a ogon jak na razie nie był widoczny czuł się zrelaksowany jednak dalej się spieszył do upragnionej wolności w końcu miał wiele rzeczy do nadrobienia. Będąc już przy drzwiach na początek starał się je po prostu otworzyć naciskając klamkę, bo być może nikt wcześniej ich nie zamknął. Byli tutaj tylko nędzni bandyci których poziom magii mógł prześcignąć z łatwością nienarodzony jeszcze dzieciak białowłosego, ale wracając do drzwi. Były one podobne do tamtych, dlatego też gdyby były zamknięte próbował użyć klucza który zabrał wcześniej.

Liczba postów : 226 Join date : 23/08/2017

Sprawa mogła wydawać się banalna i wszystko zdawało się iść po myśli Enzo, jednakże gdy już białowłosy dotarł do drzwi, chyba za bardzo uwierzył w swoje szczęście dzisiejsze, którego limit wyczerpał już na piętrze poprzednim. Drzwi nie były otwarte, a gdy on pociągał za klamkę, można było usłyszeć skrzypienie dolnych drzwi, które sugerowało, że strażnicy jednak znaleźli jakiś sposób, by otworzyć przejście na blok A.
Blanchard użył klucza i otworzył przejście na inny poziom, co spotkało się z niemałym zdziwieniem jedynego strażnika, który pilnował cel na tym piętrze - widać było jednak, że nie jest to osobnik zbyt pewny siebie i chyba dopiero zaczynał pracę w więzieniu, wszakże trzy razy próbował odpalić tryb paraliżujący w pałce i udało mu się to przy ostatniej akcji.
Nagle, więzienie zaczęło się trząść - strażnik przed Enzo upadł, chłopak usłyszał też duży huk za sobą, który sugerował, że coś się przysłowiowo "spieprzyło ze schodów", a sam białowłosy padł na ziemię i tylko cudem, nie rąbnął głową w ścianę, bowiem w ostatniej chwili przechylił się tak, by zaryć o nią plecami.
Wobec tego, że na tym piętrze znajdowały się małe okna, El Coyote mógł dostrzec rozpryskujące się białe fajerwerki, które były chyba resztkami ataków Claudio. Chwilę później, Blanchard usłyszał potężny ryk, który emanował wręcz złem. Strażnik przed nim zbierał się z ziemi dosyć powoli oraz niezbyt pewnie, przerażała go zapewne sama myśl walki ze zbiegiem oraz pojawienie się potwora, który zaatakował placówkę.

Liczba postów : 117 Join date : 23/08/2017

Enzo gdy wpadł na tego strażnika i dostrzegł jego minę lekko się uśmiechnął i dał krok do przodu, jednak w tym czasie poczuł olbrzymi wstrząs który obalił nawet jego na ziemię, czego się nie spodziewał po tym nawet, gdy ostatnio ustał. Tym razem jednak ziemia zadrżała znacznie mocniej, a strażnicy którzy go gonili najpewniej spadli ze schodów. Gdy białowłosy wstał spojrzał na nowego.
- Powinieneś zamknąć te drzwi, zbliża się więcej zbiegów - Powiedział i ruszył dalej.
Nie miał czasu na walkę z nim, jednak starał się obserwować go kątem oka, oraz słuchać czy nie robi wymarszu w jego stronę z pałką. Gdyby to uczynił, Blanchard miał zamiar zablokować cios swoją bronią, po czym uderzyć szybko pięścią z obrotu, tak by młody strażnik oberwał kostkami, jeśli jednak nie będzie próbował zgrywać bohatera Enzo również nie miał zamiaru zgrywać złego charakteru i ruszył w stronę wyjścia kierując się widokiem zza okienek. Prawdą było że mógł spróbować się przenieść, jednak stężenie eternano w więziennym powietrzu było dosyć słabe i obawiał się że może zostać zablokowany jego skok, a moc magiczna pójdzie się jebać. Dlatego też postanowił biec dalej, ku wolności.

Liczba postów : 226 Join date : 23/08/2017

Nie zmuszanie się do konfrontacji ze strażnikiem wyszło Enzo na dobre, bowiem ominął go, on nie udał się w pogoń za nim, a przestraszył się bardziej małą podpuchą, odnośnie pozostałych więźniów. Młodzian najpewniej myślał, że te wstrząsy są spowodowane atakami na więzienie w celu uwolnienia przebywających tutaj kryminalistów, należało więc wedle zaleceń wszystko pozamykać. To było najbezpieczniejsze wyjście dla adepta sztuk klawiszowych. Niemniej jednak zrobił to dopiero długo po tym, jak Blanchard go ominął, ponieważ kilkanaście sekund zajęło mu same podniesienie się, a co dopiero ruszenie w przód i zamknięcie drzwi.
Dobrym wyborem było nieużywanie magii, bowiem w zamkniętych pomieszczeniach więzienia nie można było jej użytkować, a przynajmniej, nie pozwalały one działać poza obrębem czterech ścian. El Coyote biegł zatem przed siebie, zerkając na zbirów, którzy rzucali w jego stronę różne teksty, głównie wiążące się z prośbą o uwolnienie ich.
Biegnąc tak przez kilkadziesiąt dobrych sekund, białowłosy dotarł w końcu do drzwi, które były już inne, niż wszystkie pozostałe, które do tej pory mijał. Były to chyba ostatnie do pokonania, bowiem dalej znajdowały się tylko i wyłącznie sekcje magazynowe i pracownicze np. szatnie. Problem był jednak w tym, że nie było żadnego klucza nigdzie, a same drzwi wydawały się być nasączone magią. Pytanie - Enzo spróbuje otworzyć je siłą, poszuka klucza, czy może użyje magii, by ostatecznie się stąd wydostać?

Liczba postów : 117 Join date : 23/08/2017

Enzo wiedział że czasami użycie głowy było o wiele bardziej skuteczne niż używanie mięśni. Nauczył go tego jego przyjaciel z więzienia z którym to spędził ostatnie kilka chwil swego życia. Sądził tak, ponieważ gdyby ucieczka z tego miejsca się nie udała na pewno zostałby od razu skasowany. Stając przed wielkimi drzwiami zaczął się zastanawiać jak wiele jeszcze takich portali do wolności musi jeszcze przejść. Westchnął cicho i odsunął się na pięć kroków od drzwi. Był to rozpęd by uderzyć w masywne wrota. Nie miał klucza, a magia mogła nie działać dlatego to był pierwszy pomysł jaki przyszedł mu do głowy. Drugim motywem tego działania była chęć zachowania jak największej ilości magicznej mocy na dalszy ciąg ucieczki ponieważ wiadomo, mógł mieć jeszcze kilku przeciwników na drodze, a jego broń jeszcze nie do końca została przez niego rozpracowana. Gdyby jednak siłowa metoda nie podziałała białowłosy będzie starał się użyć swojej magii do "przeskoczenia" przez drzwi. Pragnienie wolności było zdecydowanie silniejsze niż inne jego pragnienia dlatego mimo racjonalnego myślenia, starał się z całych sił opuścić swoją klatkę.

Liczba postów : 226 Join date : 23/08/2017

Masywne drzwi przesiąknięte magią z pewnością były ogromnym kłopotem. Zwłaszcza dla kogoś, kto spędził w więzieniu wiele lat i miał świadomość, że są one ostatnią przeszkodą do upragnionej wolności. Tutaj jednak nie było już odwrotu i Enzo o tym wiedział, dlatego postawił wszystko na spontaniczny odruch, który polegał na próbie wyważenia drzwi. Białowłosy wziął rozpęd i niczym Yami Yugi wbiegający do cukierni, próbował pokonać ostatnią barierę. Nie udało mu się to, aczkolwiek same drzwi zatrzęsły się pod naporem siły uderzenia i nieco rozrzedziły. Jak widać, władze placówki nie zadbały o to, by zrobić dokładne oględziny sprzętu i sprawdzić co należy wymienić, co naprawić, a co pozostawić do użytkowania. Tak straszne, masywne drzwi, okazały się być tylko i wyłącznie ciężkie, były jednak na tyle stare, by nie przetrzymać tak zwyczajnego ataku w całości. Blanchard dostrzegł małą szparę między jedną a drugą częścią drzwi. Tuż za nimi, na samym środku pojawiła się mała, świecąca białym blaskiem kuleczka. Światełko w tunelu?
To była ta szansa, a Enzo zamierzał z niej skorzystać. Teleportował się... I pokonał ostatnią przeszkodę! Wylądował dokładnie za mosiężnymi drzwiami i już był gotów biec dalej. Nagle kula energii zaczęła w dziwny sposób wibrować i trząść się. Wyglądało to tak, jakby zaraz miała wybuchnąć. Nic takiego jednak się nie stało, bowiem chwilę później się uspokoiła i bardzo szybkim ruchem, niemożliwym wręcz do uniknięcia, wleciała w sam środek klatki piersiowej Blancharda, wywołując oślepiającą falę, niczym przy użyciu granatu błyskowego.
Białowłosy obudził się po jakimś czasie poza murami więzienia, w lesie, zbunkrowany gdzieś między jednym, a drugim wielkim krzakiem. Nic go nie bolało, był tylko lekko ogłupiony, bowiem zmysły jeszcze nie przyzwyczaiły się do rejestrowania wszystkiego wokół. Minęło kilka chwil, a chłopak dojrzał tę samą kulę energii, która przeniosła go w te miejsce:
- Udaj się do miasta Desierto, tam ktoś już na ciebie czeka. Niech Gwiazda Syriusza oświetla Ci drogę - usłyszał chłopak głos, który ewidentnie należał do Claudio.
I wedle polecenia, Enzo ruszył w drogę, kierowany przez kulę energii zwaną potocznie Gwiazdą Syriusza.

Kontynuacja sesji odbędzie się w tym wątku:
Cukiernia u Pana Sowy - Desierto

Za sesję z MG otrzymujesz:
- 10 PD sesja z MG
- 2 PD za ilość postów w sesji
- Pałka Strażnicza (trzy tryby: paraliżujący, tnący i wybuchowy, żadnego jednak nie możesz aktywować póki nie znajdziesz sposobu na obejście lakrymy, która blokuje możliwość użytkowania ich wszystkim poza właścicielem)

Wątek Enzo z mistrzem gry został zakończony. Lokacja zostaje zwolniona.